በማንቂያ ደወል አንቅተንስ … ?!

Please read in PDF

  ባለንበት ወር “የማንቂያ ደወል” የሚሉ ጉባኤያት፣ በኦርቶዶክሳዊት ቤተ ክርስቲያን በተደጋጋሚ ከአድባራት እስከ ደብራት ሲደረጉ እያየን ነው። ከተለያዩ ጉባኤያት “መምህራን” አንደበት እንደ ሰማነው፣ የጉባኤያቱ መነሻ ዐሳብ፣ ሕዝቡን ስለ ሃይማኖቱ ማንቃት፣ በተለይ አኹን እየደረሰ ካለው ውጫዊና ውስጣዊ ተጽዕኖ በመከላከል፣ ሃይማኖቱን እንዲጠብቅና ከፍ ሲልም “ሰማዕት” እንዲኾን ማድረግ የሚሉና ሌሎችም ጽኑ አቋሞች አሉት። ነገር ግን ለጉባኤያቱ መደረግ እንደ ሥረ ምክንያት የተነሡትና እንደ ጭብጥ የተያዙት ዐሳቦች፣ ከክርስትና አስተምህሮ እጅግ የራቁና መጽሐፍ ቅዱሳዊ አስተምህሮ ያላቸው አይመስሉም።

የማንቃቱ በጐ ተጽዕኖ!

  የብሉይ ኪዳን ነቢያት ሕዝቡ በኀጢአት ሲዘፈቅና ሲዋጥ፣ እግዚአብሔር የተግሳጽና የምክር ቃሉን አስታጥቆ ወደ ሕዝቡ ከኀጢአታቸው እንዲነቁና ንስሐ እንዲገቡ ይልክ ነበር። ከእውነተኞቹ ነቢያት ይልቅ ሐሰተኞቹ ነቢያት አስቀድመው ሰፊውን ስፍራ በመያዝ ስለሚታወቁ በአብዛኛው እውነተኞቹ ነቢያት የመሰማትና የመደመጥ ዕድል የላቸውም፤ ሐሰተኞቹ በቊጥራቸውም ብዙ በመኾናቸው ብዙውንም ሕዝብ ይደርሳሉ፣ እኒህ ሐሰተኛ ነቢያት ኾን ብለው ገንዘብን ፍለጋ፣ አንዳንዶች በፍጹም ስህተት በመጠላለፍ ከገዛ ልባቸው አንቅተው፣ ሌሎች ደግሞ ከአጋንንት ቀጥታ በመስማትና በመቀበል ሕዝቡን ያስቱ፣ ያታልሉ፣ ከእግዚአብሔርም ይነጥሉ ነበር። በዚህ ወቅት ሕዝቡን በእውነተኛ የወንጌል መልእክት ማንቃት ታላቁን ተልእኮ በመፈጸም ለኢየሱስ መታዘዝ ነው።

   አኹን እያየን እንዳለነው፣ እንዲህ ድቅድቅ ሲኾንና አንድም ሃይ ባይ እውነተኛ አገልጋይ ሲጠፋ፣ እግዚአብሔር አንድን ብርቱና ጉምቱ አገልጋይ ያስነሣል፤ በዚህ ወቅት የሚነሡ አገልጋዮች በነፍስ ተወራርደው የሚያገለግሉ ኀያላን፣ ደፋሮች፣ በነፍሳቸው የፈረዱ ጨካኞች ናቸው። እጅግ አሉታዊ በኾነ መንገድ ደግሞ፣ እግዚአብሔር አምላክ፣ የስህተት መምህራኑ በበዙበትና ሕዝቡ በጥቅጥቅና ድቅድቅ ጨለማ በተያዘበት ኹኔታ ውስጥ እንኳ ብርሃን መፈንጠቁን አይተውም።

  በተደጋጋሚ መንገድ፣ በአገራችን ኢትዮጵያ በተደረጉ የታሪክ ክንዋኔዎችን ከተመለከትን የምናስተውለው እውነት፣ ወንጌል እንዳይሰበክ በተከለከለ ማግስት፣ የኢየሱስ ስም አንዳይጠራ ጽኑ ተቃውሞ በተደረገ መጠን፣ ሕዝቡን የማያሳርፉና የማይታወቁ “ሰዎችና ታቦታት ወይም ክንውንና ተአምራት” በማግነንና በማድነቅ የተሰቀለውን ኢየሱስ ለመጋረድ ጨለማው ይበልጥ እንዲሰፋ ባደረጉት መጠን … ወንጌል ነጥሮ፣ አሸንፎ፣ አይሎ፣ ድል ነሥቶ፣ በኀይል ለመውጣቱ እነሆ እኛ ራሳችን ሕያዋን ምስክሮች ነን! ስለዚህ የጨለማው መደቅደቅ አይጨንቅም፤ ብርሃን መፈንጠቁ አይቀርምና፤ የሚሸቃቅጡት፣ የራሳቸውን ጥቅም የሚያሳድዱና እጅግ አታላዮች ግን እኒህ በኢየሱስ የመስቀሉ ሥራ ላይ የሚቆምሩና የሚዘብቱ ናቸው!

  እናም የማንቂያ ደወል ተብሎ ወንጌልን በማይገልጥ፣ የተሰቀለው ክርስቶስን በማይሰብክ መንገድ መከናወኑና መተግበሩ፣ ጨለማው ይበልጥ እንዲበረታ መሰበኩ በራሱ ለወንጌል በጐ ተጽዕኖ አለው። ኹል ጊዜ የሚደነቀው ብርሃን ከመውጣቱ በፊት፣ ዓይንን የሚቆጠቁጥ ጨለማ መውጣቱ እሙን ነው፤ እግዚአብሔር፣ “እኛ እንችላለን፣ ኀይሌ አይደክምም፣ ጥበቤ አይሸነፍም!” ያልንበት ከንቱ ጥረታችን ሙጥጥ፣ ርግፍ፣ ኩትኩት እንክትክት ብሎ እስኪያልቅ ይጠብቃል፤ ከዚያም ደክመን፣ ዝለን፣ ተዝለፍልፈን፣ ተዘርረን አቅላችንን ስተን ስንወድቅ እግዚአብሔር ሊሠራ ይጀምራል።  

የአንቂዎቹ ነቅ!

  እንደ አንቂ ራሳቸውን የሚቈጥሩ ሰዎች ወይም “መምህራን”፣ “የማንቂያ ደወል” በእጃቸው ስላለ ብቻ፣ ራሳቸውን እንደ አንቂ የቈጠሩ እንጂ፣ በራሳቸው ዝግጁና ትክክለኛ የማንቂያ ቃልና ድምጽ ያላቸው አይደሉም። በአጭር ቃል ከፖለቲከኞች በምንም አይለዩም፤ የተከናወነውንና ደረሰብን የሚሉትን ግፍና በደል በማጮኽ፣ ሕዝቡን ለበቀልና ለጥላቻ ያዘጋጁታል እንጂ ለንስሐና ለኀጢአት ሥርየት የሚያዘጋጀውን የመዳንና የጸጋ ወንጌል ሲሰብኩ፣ ሲያውጁ፣ በዚህም ቅዱስ ቃል ሕዝቡን ሲያጽናኑና በጽድቅ እንዲበረታ ሲያደርጉ አንመለከትም።

   አንቂ ነን ያሉቱ ወይም እንደ አንቂ ራሳቸው የሾሙት፣ የሚያነቃ፣ የሚያጠራ፣ የሚቀድስ፣ የሚገርዝ ቅዱስ ቃል የላቸውም፤ ዓውደ ምሕረቱ ስለ ተደላደለላቸው እንጂ የምሕረቱ ባለጠግነት የተገለጠበት ቅዱስ ቃሉን ለመስበክ የተማሩም የታጠቁም አይደሉም። ሕዝቡን ለበለጠ ጨለማ አዘጋጁት፣ ማገዱት፣ አደላደሉት እንጂ ከገጠመውና ካገኘው መከራና ጭንቀት፣ ሕማምና ሰቆቃ፣ ውስጣዊ ጣዕሩ የሚያሳርፍ አንዳች ነገር የላቸውም፤ የገዛ ዐሳባቸውን እንጂ፣ እንደ ጳውሎስ የእግዚአብሔርን ዐሳብ ፈጽሞ ሳያስቀሩ፣ ወደ እግዚአብሔር ዘንድ ንስሐንና በጌታችን በኢየሱስ ክርስቶስ ያለውን ማመን የሚናገሩ አይደሉም (ሐዋ. 20፥20-21፡ 27)።

የተነቀፈው ተልዕኮና ግዴታ

   ለሕይወት ግድ የለሾች ነን፤ ምን ዐይነት ኑሮ እንደምንኖር ሳንጨነቅ፣ የተሸቀጠና የወየበ፣ መናኛና ገለባ “ወንጌል” አቅርበን … ሰው ሕይወት አልባና ለማዳ ዓመጸኛ ሲኾን ለምን እንዳልገደደን እጅግ ያስደንቃል። በኢየሱስ የወንጌል ተልእኮ ላይ እየዘበትንና እየዋሸን ቅንጣት ታህል አይሰቀንም፤ ቅዱሱን ወንጌል አፉን ሸብበን፣ እኛ ስንናገር፣ በዓውደ ምሕረቱ ያሻንን ስንዘላብድ የተሰማንና ያወቅን፣ ወንጌልንም የሰበክን መስሎናል። ሕይወታችን ያላወጀውን ወንጌል፣ በመፈክር ማነሣሣት፣ አጃቢና ተከታይ በማብዛት ለመስበክ ማሰብ እንዴት ያለ ተላላነት ነው?!  

   ወንጌላቸው ሾተላይ ተጣብቶታልና አያፈራም፤ የኢየሱስን ወንጌል ንቀው ነቅፈውታልና “ኀይል አልባ በኾነ አምልኮ” እንዲያው ሲጠሩት እንሰማዋለን እንጂ፣ ለእነርሱ ከአርሴማና ከፍጡራን እንደ አንዱ አድርገው ከማቅረብ በቀረ፣ ብቸኛ ቤዛ፣ አንድያ መድኀኒት፣ የመጨረሻው መገለጥ፣ ለኀጥአንም ለጻድቃንም የመጣ አንድ ጽድቅ … እንደ ኾነ ደፍረው አይሰብኩትም፣ ጨክነው አይላኩለትም፤ ይህን ታላቅ ተልእኮ ለመላው ዓለም አይናኙትም፤ አያውጁትም። ስለዚህም ኢየሱስ ለቤተ ክርስቲያን የሰጠው ታላቁ ተልእኮ ፈጽሞ ተልእኮና ግዴታቸው፤ ሕልማቸውም አይደለም!

ተነቃቂዎቹ ነቅተው ምን ይጨብጡ?!

   “እናነቃለን!” የሚሉ አካላት የሚያነቁበት መሣሪያቸው፣ ኢየሱስና ቅዱስ ወንጌሉ አይደለምና ለሚያነቋቸው ምዕመናንና ምዕመናት የሚሰጡት አንዳች ነገር የላቸውም። የወንጌል ዋና ዓላማ፣ ሰዎች ወደ አዳኛቸው እንዲመጡና ከከባዱ የኀጢአት ሸክም በማረፍ ላዳናቸው ጌታ ፍጹም በመታመን ደቀ መዛሙርት እንዲኾኑ ማድረግ ነው። ነገር ግን “በማንቂያው ደወል” ሸንጎ፣ የደመቀውና ዋናው አዋጅ የጌታ ኢየሱስ ቤዛነትና ብቸኛ ፍጹም አዳኝነት አይደለም። ይህን መናገር ካልቻሉ ደግሞ፣ ተነቃቂዎቹ ቢነቁም በዕውር ድንብር ይቅበዘበዛሉ እንጂ ወደ ዋናው መድኀኒት አይመጡም፤ አያገኙትምም!

   እናንት እንድትነቁ የምትወተወቱ ኹላችሁ ሆይ! እንዲህ እንላችኋለን፤ “እኔ ሕያው ነኝና ኃጢአተኛው ከመንገዱ ተመልሶ በሕይወት ይኖር ዘንድ እንጂ ኃጢአተኛው ይሞት ዘንድ አልፈቅድም፥ ይላል ጌታ እግዚአብሔር፤ የእስራኤል ቤት ሆይ፥ ተመለሱ፥ ከክፉ መንገዳችሁ ተመለሱ፤ ስለ ምንስ ትሞታላችሁ?” (ሕዝ. 33፥11)።

በጐውን ዕድል ለወንጌል እንጠቀመው!

  ቤተ ክርስቲያን “የማይወሰደውን በጐ ዕድል” ለምዕመናን ዘወትር ማቅረብ አለባት፤ እርሱም የእግዚአብሔር ቃል የኾነውን፣ መዳን ያለበትን፣ ለሰዎች ኹሉ የዘላለም ሕይወት የሚሰጠውን፣ ቅዱሱን ቃል ማወጅና መመስከር ይገባታል፤ የምዕመናን በ“አብያተ ክርስቲያናት” የመሰባሰባቸውም ዋና ምክንያትም፣ የጌታ ኢየሱስን ተልእኮ አጥርቶ በመስማት፣ ጨውና ብርሃን አልባ ወደ ኾነችው ዓለም ደቀ መዛሙርትን መላክ ነው። ኦርቶዶክሳዊት ቤተ ክርስቲያን የግል ሕይወታቸው እንኳ ባልጠራና እጅግ በሚብስ ጥፋት በተያዙ አገልጋዮች መወረሯን ስናስውል ደግሞ የጌታ ኢየሱስ ተልእኮ ምን ያህል እንደ ተዘነጋ ማስተዋል አይከብድም። ዛሬ ሕዝቡ እኒህን አገልጋዮች የሚሰማው ዕረፍትን ፍለጋ በመቃተት እንጂ የሚሰሙት ተመችቶት ወይም አሳርፎት አይደለም።

   ዛሬ ላይ እጅግ ተርቦ የመጣውን ይህን ሕዝብ፣ ቅዱሱን ወንጌል እንደሚገባው በማስተማር በጎውን ዕድል ለመጠቀም ባንወድድ፣ ይህ ወርቃማ ዕድል ዘወትር አብሮ የሚኖር አይደለም። እናም ቤተ ክርስቲያን ዛሬ ላይ እንዲህ ለሚጎርፈው ሕዝብ፣ እውነተኛውን ወንጌልና አዋጅ ልታውጂለት ይገባሻል፤ አልያ ግን በደጅ ያለው ዓመጽ ዛሬ ካለው በባሰና እጅግ በከፋ ኹኔታ ማየሉና ዳፍንት ለመኾኑ ተንባይ መኾን አያሻውም! በእንጀራና በወዳጅነት ታስራችሁ፣ ወንጌል ከመስበክ ተሸብባችሁ ያላችሁ ሆይ! ኢየሱስ በመጣ ጊዜ እንጀራና ወዳጅነት ቤዛና አለኝታ አይኾናችሁምና ነቅታችሁ ወንጌልን ብትሰብኩ አይበጃችሁምን!?

ማጠቃለያ

  ቤተ ክርስቲያን ከቅዱስ ቃሉና ከመንፈሱ የተቀበለችውን እውነተኛ የማንቂያ ደወል ወደ ሕዝቡ ልታመጣ ይገባታል። ቀኑ ተዋግዶአል፣ ዓመጻው እያየለና ክፋቱ እጅግ እየባሰ ነውና፣ ቤተ ክርስቲያን እውነተኛውን የማንቂያ የኢየሱስን የወንጌል ደወል አሰምታ ልትናገር ይገባታል፤ በቃል ከመናገር በዘለለም፣ በሕይወትም ጭምር ልትመስክር ይገባታል! ለዘመናት ቤተ ክርስቲያን ለአብ አንድያ ልጅ ክብርን የማያመጣ እጅግ የሚያሳዝኑ ተግባራትን ስትሠራ ኖራለች፤ ነገር ግን ዛሬም እንዲኹ በትላንቱ መንገድ እየባሰች፣ እንኳን መንፈሳዊ እሴት፣ ማኅበራዊ እሴትን የማያከብሩ “አገልጋዮች” በማሠማራት ከደነደነች አገልግሎቷ በፍርዱ ዙፋን ፊት ቀርቦ መልስን ትሰጥበታለች። እናም ቤተ ክርስቲያን ሆይ! ለእግዚአብሔር ክብር ያልሞከርሽውና ያላደረግሽው ብዙ፤ እጅግ እልፍ ነገር አለና እባክሽን ተነሺ!

“የድንኳንሽን ስፍራ አስፊ፥ መጋረጃዎችሽንም ይዘርጉ፤ አትቈጥቢ፤ አውታሮችሽን አስረዝሚ ካስሞችሽንም አጽኚ።” (ኢሳ. 54፥2)

ጸጋና ሠላም በክርስቶስ ኢየሱስ ይብዛላችሁ፤ አሜን።