“ዲያቆን” ሄኖክ ሃይሌና አዲሱ ኑፋቄው!

 Please read in PDF

“እመቤታችን ማማለድ አይደለም አፍርሳን መሥራት ትችላለች” [እውነት?!]

“ማንም የእግዚአብሔርን ቤተ መቅደስ ቢያፈርስ እግዚአብሔር እርሱን ያፈርሰዋል፤ የእግዚአብሔር ቤተ መቅደስ ቅዱስ ነውና፥ ያውም እናንተ ናችሁ።” (1ቆሮ. 3፥17)

ኦርቶዶክሳዊት ተዋሕዶ ቤተ ክርስቲያን ውስጥ፣ ቅዱስ ቃሉ የሚናገረውን ብቻ መናገር ኑፋቄነት፣ ቅዱስ ቃሉ የማይለውን መናገር ደግሞ አማኝነት ወይም “የቤት ልጅ” የሚያስብለው ተግባር ከኖረ ሰነባበተ። ለቅዱሳን መላእክትም ኾኑ ሰዎች፣ “ቃሉ ከተናገረው በላይ መናገር ትክክል አይደለም፣ የተነገረው ብቻ ሊነገርላቸው ይገባል” ስንል፣ “ጸረ ቅዱሳን፣ ጸረ ማርያም፣ ጸረ መላእክት …” የሚል ስድብ ያስቀጥላል። ነገር ግን ለቅዱሳን፣ ቅዱስ ቃሉ የሚናገረውን ብቻ አለመናገር የቅዱሳኑ ጠላቶች መኾናቸውን በቅዱስ ቃሉ ላይ ጨምረው ተናጋሪዎቹ ያስተዋሉ አይመስሉም።

“ዲያቆን” ሄኖክ ሃይሌ አንድ ቃለ መጠይቅ አድርጐ ሰማኹት፤ ቃለ መጠይቁ አንዳንድ መራራ እውነቶች አሉት፤ ከመራራ እውነቶቹ ጥቂቱ!

·        “ኢየሱስ ብቻ ሲባል የሚከፋቸው ካሉ የአረዳድ ችግር ነው። ኢየሱስ ማለት መናፍቅነት አይደለም። ስሙ ሲጠራ የሚደነግጥ ችግር ያለበት ነው።” ይህን የተናገረው ሄኖክ ነው። አስተውሉ! “ኢየሱስ ብቻ ብሎ መጥራት የመናፍቃን መለያ ነው” ለዓመታት ተብሎአል፣ “እንደ ጋለሞታ እንዴት ያለ ማዕረግ ትጠሩታላችሁ? ባልዲና ማንቆርቆሪያ እንኳ ማንጠልጠያ አለው፣ ኢየሱስን እንዴት ከባልዲና ከማንቈርቆሪያ ታሳንሱታላችሁ” ተደጋግሞ ተብሎአል። ነገር ግን ዛሬ ነገር ተለወጠ፣ እንዲህ ማለታቸው በእውነት ለራሳቸው ተከታዮች መራራ እውነት ነው። በርግጥ ባልዲና ማንቆርቆሪያ ጥገኞች ናቸው፣ ኢየሱስ ግን ዘላለማዊና ኢ ጥገኛ ነው ብንልም በጊዜው ማን ሰምቶን?!

·        “አሥርቱ ትእዛዛት የተጻፈበት ታቦት የለም!” ይህንም ያለው ሄኖክ ነው። እንኪያስ የቅዱሳን ምስል የተቀረጸበት ታቦት ከወዴት ተገኘ? ሙሴ እንኳ በብሉይ ኪዳን ሥራ የተባለው ታቦት፣ “ሁለት የድንጋይ ጽላቶች እንደ ፊተኞች አድርገህ ጥረብ፤ በሰበርኻቸው በፊተኞቹ ጽላቶች የነበሩትን ቃሎች እጽፍባቸዋለሁ።” (ዘጸ. 34፥1) ነው። “እንደ ፊተኞቹ” ማለት ሕግና ሥርዓቱ እንደ ተጻፈባቸው ማለት ነው (ዘጸ. 32፥15)፤ ነገር ግን አሥርቱ ትእዛዛት የተጻፈበት ታቦት ከሌለ፣ ሌላው ከወዴት መጣ?! መቼም መንፈስ ቅዱስ አንደበት አጽፍቶ እውነት ያናግራል ማለት እንዲህም አይደል?!  

አስቂና አዲሱ የሄኖክ ኑፋቄ!

·        ጠያቂው ስለ ማርያም ምልጃ ሲጠይቀው፦ ሄኖክ፣ “ማርያምን ኢየሱስ ራሱ ለምኖአታል” ብሎ ይመልስለታል። አዲሱ ኑፋቄውንም እንዲህ በማለት ይቀጥላል፣ “እመቤታችን ማማለድ አይደለም አፍርሳን ልትሠራን ትችላለች።… ኢየሱስ ራሱ ሲጨንቀው ወደ እርሷ ይሄድ ነበር። እጆቹን ይዛ ሲድህ መርታዋለች። እኛም እንድትመራን ወደ እርሷ እንማጸናለን” ይላል። በመቀጠልም የሰሎሞን እናት ሰሎሞንን ስትለምን “የፈለግሽውን ጠይቂኝ” እንዳለ፣ እንዲሁ ኢየሱስ ከሰሎሞን ይበልጣልና ማርያምም ከሰሎሞን እናት ትበልጣለች በማለት የማርያምን አማላጅነት ከምድራውያን ነገሥታት መሪዎችና እናቶቻው ጋር ለማነጻጸር ይጥራል።

 ሄኖክ ኃይሌ፣ ለምልጃ ትምህርት ይህን ያህል ሩቅ መኾኑ፣ ኢየሱስ በናዝሬት ሰዎች አለማመን እንደ ተደነቀው ያስደንቃል። ምልጃ መሠረታዊ ትርጕሙ አንዱ ስለ ሌላው መለመን ነው። ማርያም፣ መላእክት፣ ሌሎች ቅዱሳን ሰዎች አያማልዱም፣ መለመን አይችሉም የተባለው፣ በቦታና በጊዜ የሚገደቡ ስለ ኾኑ፣ ሞት ስለሚገዛቸውና በዚህ ምድር ያለውን መላውን ነገር ስለማያውቁ ወይም ምሉእ በኵለሔ ስላይደሉ ነው።

መጽሐፍ ቅዱስ በአዲስ ኪዳን ዋና ሊቀ ካህናት አንድ ብቻ፣ እርሱም መሲሑ ኢየሱስ መኾኑንና በእርሱም ካልኾነ ወደ እግዚአብሔር መቅረብ የሚቻለው እንደ ሌለ በግልጥ ይናገራል። ክርስቶስ ብቸኛ መካከለኛ፣ ብቸኛ ሊቀ ካህናት፣ ብቻውን ብቃት ያለውን መሥዋዕት ያቀረበና መላውን ዓለም ከራሱ፣ ከአባቱና ከመንፈስ ቅዱስ ጋር ያስታረቀና የሚያስታርቅም ነው። ይህ አስደናቂ አለ መኾኑን ቅዱስ ዮሐንስ አፈወርቅ፣ “ቀድሞ ሊቀ ካህናት ይለምን እንደ ነበረ ዛሬስ ለለመነ አምላክ ይለምናል ብለህ አታድንቅ። ሊቀ ካህናት እንደ መኾኑ ስለ ለመነ አታድንቅ። … ስለ ምን ሰው ኾነ ሰው ካልሆነ አያድንምን የሚል ሰው ቢኖር አዎን ሰው ካልኾነ አያድንም ብለን እንመልስለታለን። (ድርሳን ዘቅዱስ ዮሐንስ አፈወርቅ። 17ኛ ድርሳን ቁ. 31-37 ገጽ 302) ፡

እንዲሁም በመጽሐፍ ቅዱስ ውስጥ አንድም ቦታ ኢየሱስ ማርያምን ሲጨንቀው የለመነበት ቦታ የለም፤ ጌታ ኢየሱስ በኖረበት ዘመኑ ኹሉ የለመነውና የጸለየው አባቱ አብን ብቻ ነው። “የላከኝም ከእኔ ጋር ነው፤ እኔ ደስ የሚያሰኘውን ዘወትር አደርጋለሁና አብ ብቻዬን አይተወኝም” (ዮሐ. 8፥29 በተጨማሪም 8፥16፤ 16፥32 ይመ.) እንዲል። አብ በልጁ መሥዋዕት ረክቶአል፤ ስለ መዳናችን ከኢየሱስ የተሻለ ምልጃ፣ መሥዋዕት፣ አስታራቂነት፣ ቤዛነት … ያቀረበ፤ ሊያቀርብልንም የሚችል በሰማይም፤ በምድርም ማንም የለም። ይህን ትምህርት ለመቃወም ግን ማርያምን በግድ ወደ ኢየሱስ ማስጠጋት፤ ማተካከል ማርያምን መጥላት እንጂ መውደድም፤ ማክበርም አይደለም። ደፍረን ግን እንዲህ እንላለን፤ “መዳንም በሌላ[ከኢየሱስ በቀር] በማንም የለም፤ እንድንበት ዘንድ የሚገባን ለሰዎች የተሰጠ ስም ከሰማይ በታች ሌላ የለምና።” (ሐዋ. 4፥12) አሜን።