የብልጽግና ወንጌል፣ ከጌታችን ኢየሱስ ያልኾነ ልዩና እንግዳ ወንጌል - ክፍል ፮

Please read in PDF
የእምነት ቃል አገልጋዮች የሰውን ሰው-ነት ለመካድ የሚጠቅሷቸው ጥቅሶች

   መጽሐፍ ቅዱስ ሰው ሥጋም መኾኑን ቢናገርም፣ የቃል እምነት አገልጋዮች ግን ይህን እውነት ከዓውድ ውጪ አጥምመው “ሰው መንፈስ ነው ለማለት” የሚጠቅሷቸው ጥቅሶች አሏቸው፡፡ ዋና ዋናዎቹን ከዚህ በታች እያነሣን፣ መጽሐፍ ቅዱሳዊ ምላሽ እንሰጥበታለን፡፡

·        ዘፍ.1፥26-27 እና 2፥7፦ እኒህን የመጽሐፍ ቅዱስ ክፍሎች በባለፉት ጊዜያት በተደጋጋሚ ተመልክተናልና የቀደሙትን ክፍሎች እንድትመለከቱ በመጋበዝ አልፌዋለሁ፡፡ “ሰዎቹ” ሰውን “መንፈስ ነው” ለማለት ከሚጠቅሷቸው ጥቅሶች መካከል መኾናቸውን ግን ማስታወስ እወዳለሁ፡፡

·        ዮሐ.3፥1-13፦ ሰውን አመናፋሾቹ የሐሰት መምህራን ከዘፍጥረት መጽሐፍ ቀጥለው የሚንደረደሩት ወደዚህ የቅዱስ ዮሐንስ ወንጌል ክፍል ነው፡፡ እንግዲህ ቅዱሳን መጻሕፍትን በየዓውዳቸው ለማያጠና ተማሪ፣ “እምነትና በጎ ሕሊናውን ያስጥሉታል፥ መርከብ አለ መሪ እንደሚጠፋ፥ በእምነት ነገር እንዲጠፋ ያደርጉታል፤” (1ጢሞ.1፥19)፡፡ ስለዚህ “ሁልጊዜም እየተማሩ እውነትን ወደ ማወቅ ሊደርሱ ከቶ እንደማይችሉ ሞኞች ሴቶች፣ ከተነዳላቸው ወደየሞት ወጥመዳቸው ሰተት አድርገው ያስገቡታል፤ እኛ ግን ስለምንሰማው ነገር ልንጠነቀቅ፤ ባለማስተዋልም ልንዘለል አይገባንም፤ (2ጢሞ.3፥6-7)፡፡

    ቅዱስ ዮሐንስ እያስተማረን ያለው ስለዳግም ልደት ነው፤ (ዮሐ.3፥1-13)፡፡ ትምህርቱ የተሰጠው ለአይሁድ ሊቅ ለነበረው ኒቆዲሞስ ነው፡፡ ኒቆዲሞስ ከጌታችን ኢየሱስ የሰማው የዳግም ልደት ትምህርት ግራ አጋብቶታል፡፡ ጌታችን ከላይ መወለድን ከሥጋዊ ውልደት ጋር ነጥሎ በማንሳቱ ደግሞ ይበልጥ አልገባህ አለው፡፡ ዳግማዊው ልደት ከቀዳማዩ ልደት እኩል፣ በሥጋ ከእናት አባት እንደምንወለደው መስሎትም፣  “ሰው ከሸመገለ በኋላ እንዴት ሊወለድ ይችላል? ሁለተኛ ወደ እናቱ ማኅፀን ገብቶ ይወለድ ዘንድ ይችላልን?” (ዮሐ.3፥4) ጥያቄን አንስቷል፡፡

     ጌታችን ግን ዳግም ልደት የእግዚአብሔር ሥራ እንጂ ከሰው አለመኾኑን በነፋስ ምሳሌ አስረድቶታል፡፡ የነፋስ አመጣጡ እንደማይታወቅ ነገር ግን ሥራው እንደሚታይ እንዲሁ፣ ከመንፈስ ቅዱስም መወለድ እኛ አናውቀውም፤ ጌታችን ኢየሱስን አምነን (ዮሐ.1፥12፤ ሮሜ.8፥16፤ ገላ.3፥26)፣ ሕይወታችንን አሳልፈን በመስጠት በተጠመቅን ጊዜ መወለዳችንን መንፈስ ቅዱስ በውስጣችን ይመሰክርልናል፤ ከመንፈስ ተወልደናልና መንፈሱ ይመሰክርልናል፤ (ሮሜ.8፥16)፡፡

    ከቀዳማዊው ልደትና ኑሮ ባሻገር፣ አዲስ የኾነ ዳግመኛ ልደትና ቅዱስ ኑሮ ያለን መኾኑን ጌታችን ኢየሱስ ተናገረ፡፡ ዋናውና የታሰበልን ዓለም በቀዳማዊ ልደት የምናየው አይደለም፤ ዋናውና ጌታ ያዘጋጀልን ዓለም በዳግም ልደት የምናየውና የምንኖርበት ነው፡፡ ያ ዓለም ግን ክርስቶስን በማመን የምናገኘውና በዚህ ምድር በመኖር የምንለማመደውም ነው፡፡ በዚህ ዓለም ዳግም ተወልደው የኖሩለት ልጆቹ ብቻ ናቸው፣ በሰማያትም የሚያከብሩትና የሚያመልኩት፡፡ በክርስቶስ ቤዝወት አምነን ልጆቹ መኾናችንና ከመንፈሱ መወለዳችን ግን ሰውነታችንን አያስጥልም፡፡

    “እንደ ምሕረቱ መጠን ለአዲስ ልደት በሚሆነው መታጠብና በመንፈስ ቅዱስ በመታደስ አዳነን” (ቲቶ.3፥5) እንዲል፣ ሲያድነን ከአሮጌው የኃጢአት ሕይወት በመውጣት በሚያስመሰክር ሕይወት እንኖር ዘንድ ድነናል ወይም ተወልደናል፡፡ የሕይወት ሽግግራችን በሥጋና በነፍስ(መንፈስ) እንጂ በመንፈስ ብቻ አይደለም፤ (2ቆሮ.5፥17፤ ገላ.6፥15፤ ኤፌ.4፥23)፡፡ አስተውሉ ኃጢአተኝነትን የሚክደው(ቲቶ.2፥12)፣ ዳግም የሚወለደው የሰው-ነት ሁለንተናችን ነው፡፡ ስለኾነም ነው፤ ሥጋ ኃጢአትን የኑሮ ዘይቤ እንዳያደርግ የተከለከለው፤ (ገላ.5፥19፤ 1ዮሐ.3፥9)፡፡

    ይህን ክፍል ለጥጠው ሲያስተምሩም፣ “እግዚአብሔር መንፈስ ነው፥ የሚሰግዱለትም በመንፈስና በእውነት ሊሰግዱለት ያስፈልጋቸዋል፤” (ዮሐ.4፥24) ከሚለው ሃሳብ ጋር በመስፋት፣ መንፈስ ነንና ለእግዚአብሔር የምንሰግድለት በመንፈስ ነው በማለት ያስተምራሉ፡፡ ዮሐ.4 ላይ ያለው እውነተኛ አምልኮ በቦታ ሳይወሰኑ ከመንፈስ ቅዱስ በኾነ ማንነት፣ በምን ዓይነት ግንኙነት ሊፈጸም እንደሚገባና አንድ ሰው በፍጹም ቅንነት ከመንፈስ ቅዱስ በኾነ ትጋት አምልኮውን ለእግዚአብሔር ማቅረብ እንደሚገባው ለማመልከት የቀረበ መኾኑን ከዓውዱ እናስተውላለን፡፡ ስለዚህም ሁለቱ የመጽሐፍ ቅዱስ ክፍሎች በየራሳቸው ዓውድ ሲጠኑ፣ የእነርሱን ሃሳብ ፈጽሞ የማይደግፉ መኾናቸውን እናስተውላለን፡፡

·        2ጴጥ.1፥4፦ “ስለ ክፉ ምኞት በዓለም ካለው ጥፋት አምልጣችሁ ከመለኮት ባሕርይ ተካፋዮች በተስፋ ቃል እንድትሆኑ፥ በእነዚያ ክብርና በጎነት የተከበረና እጅግ ታላቅ የሆነ ተስፋን ሰጠን፤”(2ጴጥ.1፥4)፡፡ በዚህ የመጽሐፍ ቅዱስ ክፍል ላይ የቃል እምነት መምህራን “የመለኮትን ባሕርይ ከመካፈል ይልቅ ሙሉ ለሙሉ መኾናቸውን” ይናገራሉ፡፡ “ተካፋዮች” የሚለውን ቃል አይቀበሉትም ወይም መካፈልን አያመለክትም፣ ሙሉ ለሙሉ መኾንን እንጂ ብለው ፈጽመው ይክዳሉ፡፡ የቃሉ ዓውድ ከእነርሱ በተቃራኒ የቆመ መኾኑን ምንም ክርክር የለውም፡፡

    ቅዱስ ጴጥሮስ እያስተማረን ያለው፣ ከክፉ ምኞት የተነሣ በዓለም ውስጥ ካለው ዓለማዊና የጥፋት ሕይወት በማምለጥ ከመለኮታዊ ባሕርይ ተካፋዮች እንዲኾኑ፣ “በእነዚያ ክብርና በጎነት የተከበረና እጅግ ታላቅ የሆነ ተስፋን” ሰጥቶናል፡፡ ከመለኮቱ ባሕርይ ተካፋዮች እንኾን ዘንድ የጸጋን፣ የኃጢአት ይቅርታን፣ ከመንፈስ ቅዱስ የኾነ የአዲስ ሕይወትንና የእግዚአብሔር ልጅነትን ተስፋ ሰጥቶናል፡፡ ይህ ታላቅና የከበረ ነገር የተሰጠን በቅድስና እንመስለው፣ ይኸንኑ ባሕርይውን እንካፈል እንጂ መለኮትን እንኾን ዘንድ አይደለም፡፡ አዎን! የተሰጠንና እንድንኖርለት የሚገባን ነገር አለ፤ ከቅድስናው ባሕርይው እንካፈል ዘንድ የሚያስችለንን ጸጋ፣ መለኮታዊ ኃይሉን ይሰጠናል፤ (ኤፌ.3፥20፤ ፊል.2፥13፤ 4፥13)፤ በእውነትም መንፈሳውያን እንኾን ዘንድ ከርኩሰት ሁሉ ያስመልጠናል፤ (1ተሰ.4፥7)፡፡

   “ባህርይ”፣ በዚህ ክፍል ዕድገትንና ያለንበትን ሁኔታ [ስብእና ወይም ጠባይን] ለመግለጥ ተጠቅሷል፡፡ ክርስቲያኖች እግዚአብሔር በመንፈስ ቅዱስ በውስጣቸው ስለሚያድር፣ ኃጢአትን የማድረግ ዝንባሌ አይኖራቸውም፤ (ዮሐ.14፥17፤ 1ዮሐ.3፥9)፣ ኃጢአተኞች ግን ኃጢአትን የሚያደርጉት በውስጣቸው ካለው የኃጢአት ባሕርይ የተነሣ ነው፡፡ ስለዚህም ክርስቲያኖች እንዲህ ካለ እግዚአብሔር ከሚጠየፈው የኃጢአት ዝንባሌ በመራቅ ወይም በማምለጥ፣ ከእርሱ ጋር እንዲኖሩ በሰማያዊ ቅዱስ ጥሪ ይጠራሉ፡፡ ደግሞም እንድንካፈለው የተባለልን ነገር አለን፣ እርሱ፦ “ከቅድስናው እንድንካፈል ለጥቅማችን ይቀጣናል” (ዕብ.12፥10)፣ መከራውንም አብረን እንካፈል ዘንድ ይገባናል፣ (1ጴጥ.4፥13፤ 5፥1)፡፡ ስለዚህም ከዓለማዊ ርኩሰት አምልጠን የቅድስናውን ባሕርይ ተካፍለናልና እንደእርሱ በተመሰከረለት ጽድቅ ልንመላለስ ይገባል፡፡

    የቃሉ ዓውድ በትክክል እንዲህ ሊታይ ሲገባው፣ በድፍረት ቃል ራሱ እግዚአብሔርን ወደመኾን ለማደጋችን ማስረጃችን ነው ብሎ መጥቀስ የራስን መሻት ከመናገር አይዘልም፡፡ ምክንያቱም እኛ መቼም ቢኾን ሰውነታችንን ጥለን መለኮታዊ አካል ወይም ባሕርይ አንለብስም፤ በዚሁ የሰውነት አካልና ባሕርይ በሰማያትም የምንቀጥል መኾናችንንና አካላዊ ማንነት ያለን መኾኑን ጌታችን ኢየሱስ፣ “በትንሣኤስ እንደ እግዚአብሔር መላእክት በሰማይ ይሆናሉ እንጂ አያገቡም አይጋቡምም” (ማቴ.22፥30) በማለት አስተምሮናል፡፡

·        ሮሜ.8፥28-29፦ “እግዚአብሔርንም ለሚወዱት እንደ አሳቡም ለተጠሩት ነገር ሁሉ ለበጎ እንዲደረግ እናውቃለን፤ ልጁ በብዙ ወንድሞች መካከል በኵር ይሆን ዘንድ፥ አስቀድሞ ያወቃቸው የልጁን መልክ እንዲመስሉ አስቀድሞ ደግሞ ወስኖአልና...”፡፡ እኛ መንፈስ ወይም ጌታ ኢየሱስን እንመስላለን ተብለው ከሚጠቀሱት ጥቅሶች አንዱ ይህ ነው፡፡

    በተለምዶ፣ “ነገር ሁሉ ለበጎ ነው”፣ እየተባለ በግንጥል፣ አለቦታው ከሚጠቀሱ የመጽሐፍ ቅዱስ ክፍሎች ጥቅሶች አንዱ ነው፡፡ ነገር ግን “ነገር ሁሉ ለበጎ ነው”፣ የሚለው ቃል እውን የሚኾነው፣ “እግዚአብሔርንም ለሚወዱት እንደ አሳቡም ለተጠሩት” ታዛዥ ልጆቹ ብቻ ነው፡፡ እናም እግዚአብሔር ለአማኞች ያለው የመጨረሻ ዓላማም የልጁን መልክ እንድንመስል ነው፡፡ እርሱ ገና በእጆቹ ከመሠራታችንና ከመፈጠራችን በፊት ያውቀናል፡፡ ከመጀመርያውም ለእያንዳንዳችን እግዚአብሔር ዓላማና ዕቅድ ነበረው፤ (ኤፌ.1፥4)፡፡

   እግዚአብሔር፣ ልጁ ክርስቶስ ኢየሱስን እንድመስል ታላቁን ሥራውን የጀመረው፣ ጌታችን ኢየሱስ ክርስቶስን ልክ እንዳመንን ነው፡፡ በማናቸውም መከራና ስደት ውስጥ ብናልፍም፣ አስቀድሞ የመረጠን ልጆቹን ሁሉ እግዚአብሔር የልጁን መልክ እስክንይዝ ይሠራናል፡፡ እርሱ ሠሪያችን እግዚአብሔር መንፈስ ቅዱስ ወደመንግሥተ ሰማያት እስክንሄድ ድረስና በመንግሥተ ሰማያት በመንፈሳዊው አካል ሰውነታችን እስኪገኝ[እስከፍጽምናችን ድረስ] በውስጣችን ያለመታከት ይሠራናል፡፡

    የልጁን መልክ የመያዛችን ዋናው ምክንያም ክርስቶስ ባመኑት ልጆቹ መካከል እንደበኩር ይታይ ዘንድ ነው፡፡ የእግዚአብሔር ትልቁ ዓላማም ሁላችን “የክርስቶስ ወንድሞች” እንኾን ዘንድ ነውና፡፡ በብዙ ወንድሞች መካከል ደግሞ ክርስቶስ እርሱ በኩር ነው፡፡ እዚህ ቦታ ላይ የክርስቶስ በኩርነት ባለቤትነቱን፣ ምንጭነቱን፣ የሁሉ ነገር ጀማሪነቱን፣ ከሁሉ በፊት ዘላለማዊ ኗሪነቱን ለማመልከት የተነገረ ነው፡፡

    “ወዳጆች ሆይ፥ አሁን የእግዚአብሔር ልጆች ነን፥ ምንም እንደምንሆን ገና አልተገለጠም። ዳሩ ግን ቢገለጥ እርሱ እንዳለ እናየዋለንና እርሱን እንድንመስል እናውቃለን” (1ዮሐ.3፥2) እንዲል፣ አሁን ክርስቶስን በትክክል ባንመስልም፣ የእግዚአብሔር ልጆች መኾናችንን እናውቃለን፡፡ እርሱ ሲመጣና ወደራሱ ሲወስደን ግን የዚያን ጊዜ የእርሱን መልክ በትክክል እንይዛለን፤ “እኛም ሁላችን በመጋረጃ በማይከደን ፊት የጌታን ክብር እንደ መስተዋት እያብለጨለጭን መንፈስ ከሚሆን ጌታ እንደሚደረግ ያን መልክ እንመስል ዘንድ ከክብር ወደ ክብር እንለወጣለን፤” (2ቆሮ.3፥18) እንዲል፣ ክብሩም በውስጣችን ይገለጣል ይላል እንጂ እርሱን መኾንን ወይም ሰውነትን መጣልን ፈጽሞ አይናገረንም፡፡ አሜን ማራናታችን ኢየሱስ እንዲህ ባለ ክብር እንድትመጣ ና! ቶሎ ና! ከመንፈስ ቅዱስ ጋር ኾነን እንጠራሃለን፤ አሜን፡፡

ይቀጥላል …